Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012

Είμαστε όλοι έλληνες, του Τζον Χόλογουεϊ

 
athina-odomaxies-470.jpg


Δε μου αρέσει η βία. Δεν πιστεύω ότι μπορούν να κερδηθούν πολλά καίγοντας τράπεζες και σπάζοντας παράθυρα. Κι όμως νιώθω ένα κύμα ευχαρίστησης, όταν βλέπω τις αντιδράσεις στην Αθήνα και τις άλλες πόλεις της Ελλάδας απέναντι στη ψήφιση των μέτρων, που επιβλήθηκαν από την Ε.Ε., από το ελληνικό κοινοβούλιο. Ακόμα παραπέρα: αν δεν υπήρχε αυτή η έκρηξη οργής, θα είχα βυθιστεί σε μια θάλασσα κατάθλιψης.
Η χαρά μου οφείλεται στο γεγονός πως βλέπω τα ποδοπατημένα σκουλήκια να γυρίζουν και να βρυχώνται. Η χαρά να βλέπω αυτά τα μάγουλα που έχουν χτυπηθεί χιλιάδες φορές να ανταποδίδουν το χτύπημα. Πώς μπορούμε να ζητήσουμε από ανθρώπους να δεχτούν πειθήνια την τρομακτική μείωση του βιοτικού επιπέδου που τα μέτρα λιτότητας συνεπάγονται; Θέλουμε απλώς να συμφωνήσουν ότι το τεράστιο δημιουργικό δυναμικό από τόσους πολλούς νέους ανθρώπους θα πρέπει να εγκαταλειφθεί, τα ταλέντα τους να παγιδευτούν σε μια ζωή μακροχρόνιας ανεργίας; Κι όλα αυτά, απλώς για να διατηρηθεί ένα καπιταλιστικό σύστημα που εδώ και καιρό έχει περάσει η ημερομηνία λήξης του, και που πλέον δεν προσφέρει στον κόσμο τίποτα εκτός από καταστροφή. Για τους Έλληνες, η πειθήνια αποδοχή των μέτρων θα σήμαινε να πολλαπλασιάσουν την ύφεση με κατάθλιψη, την ύφεση ενός αποτυχημένου συστήματος σε συνδυασμό με την κατάθλιψη της χαμένης αξιοπρέπειας.

Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2012

ΟΧΙ ΣΤΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ
ή
ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΩΝ ΔΟΣΙΛΟΓΩΝ

 
  Από την υπογραφή της δανειακής σύμβασης με την Τρόϊκα και το 1ο μνημόνιο, οι αντιστάσεις του λαού εκδηλώθηκαν με την μαζική συμμετοχή του στις απεργίες της και το πρωτόγνωρο κίνημα των πλατειών. Αυτές οι αντιστάσεις πέρασαν στις γειτονιές με τις κινήσεις πολιτών να ξεπετιούνται αισιόδοξα σ’ όλη την χώρα προβάλλοντας την ανάγκη ανατροπής της μνημονιακής πολιτικής με αιχμή την άρνηση πληρωμής στο χαράτσι των ακινήτων μέσω της ΔΕΗ. 

    Ζούμε τον πιο δύσκολο χειμώνα που γνώρισε ο τόπος, θυμίζοντας την κατοχική Ελλάδα.
- Οι άστεγοι πληθαίνουν πεθαίνοντας στους δρόμους. Συσσίτια “αγάπης” για πάνω από 250.000 συμπολίτες μας με τα παιδιά μας να λιποθυμούν στο σχολείο από ασιτία.  30% του Ελληνικού λαού ζει κάτω από τα όρια της φτώχιας. Πάνω από 1840 αυτοκτονίες για οικονομικούς λόγους την τελευταία τριετία με την κατάθλιψη να καλπάζει και τα αντικαταθλιπτικά να είναι το Νο 1 φάρμακο των Ελλήνων     
-  Μαζικές απολύσεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.  Η ανεργία πλησιάζει επίσημα    το 20%
-  Επιχειρήσεις κλείνουν η μία πίσω απ’ την άλλη
-  Στόχος τους τα 300 € μισθός, με ελαστικές σχέσεις εργασίας και τον στρατό των ανέργων σε εφεδρεία πίεσης του μεροκάματου στον βωμό της “ανταγωνιστικότητας”.
-  Καταληστεμένα και διαλυμένα ασφαλιστικά ταμεία με τις συντάξεις υπό αίρεση. 
-  Διαλυμένη δημόσια υγεία και παιδεία χωρίς βιβλία και εκπαιδευτικούς.
-  Φοροεπιδρομή με έκτακτα και μόνιμα χαράτσια βγάζουν στο σφυρί και τα σπίτια μας.
-  Εκποίηση όλης της χώρας
   Καμία κόκκινη γραμμή απέναντι στο λαό, όλα για τις ανάγκες των διεθνών τοκογλύφων .
   Η Ελλάδα καίγεται στον βωμό των συμφερόντων της νέας κατοχής της τρόϊκα.

  Σήμερα είναι σαφές όσο ποτέ ότι ο αγώνας στην γειτονιά και την δουλειά με στόχο την ανατροπή της μνημονιακής πολιτικής περνάει αναγκαστικά από την ανατροπή της ξενόδουλης δωσίλογης κυβέρνησης και του πολιτικοοικονομικού καταστημένου που την στηρίζει μέσα και έξω απ’ την Ελλάδα.
Όποιος σήμερα δεν αντιλαμβάνεται την ανάγκη οργάνωσης του αγώνα του λαού σ’ αυτή την κατεύθυνση ανατροπής και μιλάει μόνο για αντιμνημονιακούς αγώνες ή μόνο για την ανάγκη αλλαγής διακυβέρνησης, δεν έχει καταλάβει τίποτε για το που οδηγείται ο λαός και ο τόπος ή υπερασπίζετε ιδιοτελείς σκοπούς ή βρίσκετε σε διατεταγμένη υπηρεσία.
   
Η μόνη εγγύηση για την επιτυχή έκβαση αυτού του αγώνα είναι η οργάνωση του ίδιου του λαού τόσο στην γειτονιά και την δουλειά του όσο και στην πολιτική έκφραση της κοινωνικοπολιτικής του συμμαχίας που οφείλει να δημιουργήσει.


Οι κινήσεις πολιτών έχουν το δύσκολο έργο να υπερασπιστούν και να αποτρέψουν την διαρραγή του κοινωνικού ιστού που επιχειρείται με τις πολιτικές κανιβαλοποίησης της κοινωνίας που μας επιβάλλονται.

- Να οργανώνουν την αλληλέγγυα δράση της τοπικής κοινωνίας για εκείνα τα μέλη της που ρίχτηκαν στο περιθώριο, τους ανέργους, τους άστεγους, τους ανασφάλιστους, τους πεινασμένους, μέσα από δίκτυα υποστήριξης και αλληλέγγυας οικονομίας.
- Να οργανώσουν τον διάλογο για να εκφραστούν ελεύθερα όλες οι απόψεις, να πληροφορηθεί ο κόσμος πώς φτάσαμε ως εδώ για να μπορεί  να πάρει τις αποφάσεις του.   
- Να οργανώνουν παράλληλα τον αγώνα της πολιτικής ανυπακοής (χαράτσια) με ξεκάθαρο στόχο την ανατροπή των κυρίαρχων πολιτικών και των δοσίλογων διαχειριστών τους.
- Να συντονιστούν τοπικά και πανελλαδικά.

ΔΕΝ ΘΑ ΦΥΓΟΥΝ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΔΙΟΞΟΥΜΕ

Αυτό μπορεί και πρέπει να είναι το κύτταρο της οργάνωσης των πολιτών στις τοπικές κοινωνίες. Αυτή η συμμαχία των ανθρώπων της γειτονιάς με διαφορετικές ιδεολογικές και πολιτικές αφετηρίες του καθενός, στοιχημένοι ο ένας δίπλα στον άλλο στον αγώνα της ανατροπής, μπορεί και πρέπει να βρει την πολιτική της έκφραση για να ολοκληρωθεί και να μπορέσει να διεκδικήσει την απελευθέρωση του τόπου από την κατοχή των τοκογλύφων του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, της τρόϊκα και των ντόπιων υποτακτικών τους. Μια νέα εξουσία με τον λαό στα κέντρα των αποφάσεων απαιτεί την κατάκτηση της δημοκρατίας μέσα από την αυθεντική κατοχύρωση της Λαϊκής Κυριαρχίας και της Εθνικής Ανεξαρτησίας. Αυτή η οργανωμένη κοινωνικοπολιτική συμμαχία του Ελληνικού λαού μπορεί να εγγυηθεί την Κοινωνική Δικαιοσύνη μιάς άλλης Ελλάδας, ελεύθερης με τον λαό αφέντη στον τόπο του.

Τα λαϊκά συμφέροντα και τα λαϊκά δίκαια δεν έχουν χρώμα μπλε, πράσινο, κόκκινο
Για να έχουμε την πολυτέλεια να τσακωθούμε για το πώς θέλουμε αυτόν τον τόπο
Θα πρέπει πρώτα να τον σώσουμε


Γιάννης Τσακμάκης                                                          Θεσσαλονίκη 22/01/2012
Μέλος της Πρωτοβουλίας Κατοίκων Τούμπας