Κεφάλια σκυμμένα, βλέμματα γεμάτα απόγνωση και κάπου εκεί στημένοι στη σειρά, αρκετοί περιμένουν για ένα πιάτο φαϊ. Πιο κάτω έχει τελειώσει η λαϊκή αγορά και κάποιοι ψάχνουν στους σωρούς των σκουπιδιών, παραδίπλα μια ηλικιωμένη τυλίγει με ευλάβεια σε μια παλιά εφημερίδα μερικά λιωμένα ψάρια που άφησαν οι ψαράδες πίσω τους και προσπαθεί να τα στριμώξει στη πλαστική σακούλα με τις ζουλιγμένες τομάτες που βρήκε.
Στρατιές ανέργων απλώνουν το χέρι στο πενιχρό επίδομα που έρχεται σαν ψίχουλα και ξέρουν ότι με τα χρήματα που θα πάρουν δε θα μπορέσουν να καλύψουν ούτε τις βασικές ανάγκες των πρώτων δέκα ημερών του μήνα. Άνθρωποι σκυθρωποί, αμίλητοι, που τον τελευταίο καιρό ακούν παράξενες λέξεις όπως PSI, SPREADS, CDS, GOLDMAN SAKCS, ΤΟΞΙΚΑ ΟΜΟΛΟΓΑ, ΤΡΟΪΚΑ, ΔΝΤ, ΜΝΗΜΟΝΙΑ, ΚΟΥΡΕΜΑ ΟΜΟΛΟΓΩΝ και πολλά άλλα. Δε καταλαβαίνουν τι σημαίνουν όλα αυτά αλλά καταλαβαίνουν ότι οι ζωές τους δεν θα είναι όπως παλιά. Όλα αυτά γυρίζουν σαν εφιάλτες μέσα στο μυαλό και τη σκέψη τους. Τα πάντα γύρω καταρρέουν και μαζί με αυτά και οι ανθρώπινες αξίες. Καθώς η ανεργία θεριεύει και τα χαράτσια ακολουθούν το ένα το άλλο, κάποιοι δεν αντέχουν και κάνουν το τελευταίο βήμα: τερματίζουν τη ζωή τους. Άλλοι πηδάνε από το μπαλκόνι τους και άλλοι τινάζουν τα μυαλά τους στον αέρα. Λένε ότι τα τελευταία δύο χρόνια 1850 άτομα έθεσαν τέρμα στη ζωή τους και το τραγικό είναι ότι πολλοί ήταν νέοι. Πολλές χιλιάδες το έχουν ρίξει στα αντικαταθλιπτικά και στα ψυχοφάρμακα για να βρουν λίγη βοήθεια, όπως θέλουν να πιστεύουν. Ο λαός δεν έχει δικαίωμα διαμαρτυρίας, κάθε του αντίθεση καταστέλλεται με κάθε τρόπο, ακόμη και με ωμή κρατική βία.
Όλα αυτά δεν είναι σενάριο κάποιας ταινίας τρόμου αλλά η ωμή πραγματικότητα που βιώνουμε όλοι εμείς που ζούμε στην Ελλάδα!
Τα όντα που μας κυβερνάνε δεν έχουν πλέον κανένα ηθικό φραγμό, χρησιμοποιούν κάθε τρόπο για να περάσουν αυτό που θέλουν και αυτά που τους υπαγορεύουν τόσο τα ξένα όσο και τα δικά τους συμφέροντα. Τρομοκρατούν το λαό με ψέματα, υποστηρίζουν το «ή εμείς ή το χάος» και όλοι τους ακούν παγωμένοι και ανήμποροι να αντιδράσουν. Η χώρα μας ξεπουλήθηκε και δικαιώματα που κατακτήθηκαν με θυσίες χρόνων, καταργούνται σε μια νύχτα. Πολιτικοί που δήθεν παριστάνουν τους προστάτες των φτωχών στην ουσία βοηθούν στην εξόντωση τους. Επιβάλλονται μεροκάματα πείνας και εξαθλίωσης..
Αυτοαποκαλούμενοι «σωτήρες» ρητορεύουν για το πώς «έσωσαν» την Ελλάδα από βέβαια καταστροφή και το μεγάλο φαγοπότι συνεχίζεται με όλους εμάς να κοιτάμε αποσβολωμένοι και ανίκανοι να αντιδράσουμε!
Αυτό που πρέπει όλοι εμείς ενωμένοι με μια φωνή να πούμε ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ, ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ. Μια φωνή που πρέπει να πετάξει και να υψωθεί πάνω από κόμματα και κομματικά οφέλη. Αυτή τη στιγμή η Ελλάδα αιμορραγεί, ας αφήσουμε για λίγο στην άκρη τα κόμματα, ούτως ή άλλως δεν πρόσφεραν σχεδόν τίποτε στον ταλαίπωρο αυτό τόπο. Αν υπήρχαν ικανά κόμματα στην Ελλάδα τότε δεν θα ήμασταν σε αυτή τη τραγική θέση.
Είναι νωπές ακόμη οι λαοσυνάξεις στις πλατείες όλης της χώρας από εκατοντάδες χιλιάδες αγανακτισμένων πολιτών το καλοκαίρι του 2011. Τις πρώτες μέρες οι χιλιάδες αυτές είχαν κατακλύσει τις κεντρικές πλατείες της χώρας, με τη προσδοκία να δουν, να φτιάξουν κάτι καινούργιο. Αυτό ήταν κάτι που έκανε πολλούς να ανησυχήσουν, και όταν με συντονισμένες κινήσεις κάποιων κομματικά προσκείμενων (κοινώς κομματόσκυλων) ο κόσμος απογοητευμένος έφευγε από τις πλατείες, αυτοί έτριβαν τα χέρια τους και κρυφογελούσαν με ικανοποίηση. Ας μη αυταπατώμεθα ότι οι εκλογές είναι η λύση, απλά τρέφουμε ελπίδες που γρήγορα την επόμενη των εκλογών εξανεμίζονται. Αυτή τη στιγμή τα μεγάλα κόμματα έχουν δημιουργήσει ένα τερατούργημα που δεν μπορούν να το ελέγξουν. Επίτηδες έχουν οδηγήσει το σύστημα σε αδιέξοδο και καταστροφή, με μόνο στόχο να μπορούν να μας κάνουν να ζούμε σε ένα καθεστώς φόβου και ανασφάλειας. Κάτω από αυτές τις συνθήκες είναι πολύ πιο εύκολο να επιβάλεις οτιδήποτε και ταυτόχρονα να επιβληθείς. Με ψέματα, παραπληροφόρηση, εκβιασμούς και τρομοκρατία προσπαθούν να επιβάλουν με το «έτσι θέλω» τους νόμους που έχουν νομοθετήσει κάποιοι που δεν έχουν εργαστεί ποτέ στη ζωή τους. Όμως ότι πάει να επιβληθεί με τρόμο και φόβο σύντομα καταρρέει. Ας μη διώχνουμε τις ελπίδες μας, ας διώξουμε αυτούς. Όλοι τους θα πρέπει να λογοδοτήσουν στη δικαιοσύνη. Ας βάλουμε κάποια όρια στη βλακεία, τους φόβους και την αδιαφορία μας. Ας κάνουμε όλοι μαζί κάτι σήμερα για το οποίο θα ήμαστε περήφανοι αύριο. Ας υποθέσουμε ότι όλοι πάμε να ψηφίσουμε με σκοπό να έχουμε μια καλύτερη ποιότητα ζωής, ένα καλύτερο αύριο. ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΟΤΑΝ ΑΝΑΚΑΛΥΨΟΥΜΕ ΟΤΙ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΙΔΙΑ και ΜΕΡΑ με ΤΗ ΜΕΡΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΥΟΥΝ; ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ ΞΑΝΑ; Μπορεί τα άτομα που ψηφίσαμε να θέλουν να αποδώσουν αλλά να απειλούνται, να φοβούνται ή στην πορεία να έχουν πουλήσει τα πιστεύω τους. Εμείς τι θα κάνουμε, θα περιμένουμε άλλα τέσσερα χρόνια για να ζούμε με τη ψευδαίσθηση ότι θα αλλάξουμε την κατάσταση;
Συμμετέχουμε σε ένα παιχνίδι που όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά, εκ των προτέρων, ότι είναι στημένο, όμως παίζουμε με την ελπίδα ότι κάποιοι θα μας λυπηθούν και θα μας αφήσουν να βάλουμε έστω και ένα γκολ, αλλά αυτή η στιγμή ποτέ δεν έρχεται αλλά ούτε και πρόκειται να έρθει.
Οι διάφορες δράσεις «πρωτοβουλίας πολιτών», για λόγους που κάποιοι ίσως γνωρίζουν καλύτερα από εμένα, ενώ θα μπορούσαν να κάνουν πολλά, δυστυχώς δεν μπόρεσαν να εμπνεύσουν και να συσπειρώσουν τον κόσμο που υποφέρει.
Για πολλούς η λέξη «αυτοκριτική» ακούγεται ισοδύναμη με χάσιμο χρόνου και ανάξια συζήτησης. Γιατί όμως, τι υπάρχει άραγε πίσω από αυτό, φόβος, αδιαφορία ή σκοπιμότητα; Είναι κρίμα τη στιγμή που η Ελλάδα παραπαίει όλοι εμείς να σφυρίζουμε αμέριμνα. Γιατί οι συνέπιες των σημερινών μας πράξεων θα στιγματίσουν ανεπανόρθωτα εμάς και το μέλλον των παιδιών μας. Ας σκεφτούμε κάτι πολύ απλό: πριν την «οικονομική κρίση», οι περισσότερες ελληνικές οικογένειες έκαναν ένα παιδί, κυρίως λόγω οικονομικών προβλημάτων. Σήμερα που τα πράγματα τα έχουν κάνει πολύ πιο δύσκολα πόσα παιδιά άραγε θα μπορεί να μεγαλώσει αυτή η οικογένεια; Ήμασταν ήδη χώρα γερόντων και τώρα τα πράγματα εξελίσσονται ακόμη χειρότερα! Άρα τα δήθεν «οικονομικά μέτρα» δεν έχουν σα στόχο μόνο τον απλό έλληνα αλλά την ελληνική οικογένεια, δηλαδή βαδίζουμε σε μια σιωπηλή, αναίμακτη και βέβαια γενοκτονία. Όσο και αν ακούγεται τραβηγμένο, με όλα αυτά που έχουν δει τα μάτια μας, τον τελευταίο καιρό, τίποτε πλέον δε θα πρέπει να θεωρείται απίθανο ..
Αν συνειδητοποιήσουμε ότι υπάρχει πρόβλημα τότε όλοι μαζί θα ψάξουμε να βρούμε λύσεις, μέχρι τότε θα είμαστε έρμαια του κάθε κομματικού πειραματισμού και του κάθε άσχετου ή διεφθαρμένου πολιτικού.
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, ΜΕ ΕΙΡΗΝΙΚΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ, ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΕΝΑ ΤΕΛΟΣ ΣΤΗ ΜΙΖΕΡΙΑ,
ΝΑ ΛΟΓΟΔΟΤΗΣΟΥΝ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΥΝ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΜΑΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ.
ΩΣ ΠΟΤΕ ΘΑ ΣΚΥΒΟΥΜΕ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΜΑΣ,
ΩΣ ΠΟΤΕ ΘΑ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΗ ΣΚΙΑ ΜΑΣ;
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ, ΤΟ ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ και ΣΤΗ ΧΑΜΕΝΗ ΜΑΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ…
ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΠΡΙΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ…
Γ.Σ
ΕΝΑΣ ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου